Siliguri- Mirik- Darjeeling

De laatste avond in Siliguri liep ik nog even een stukje over straat toen ik werd aangesproken door een meneer die bezig was om iemands oor schoon te maken. ' Miss, you want too?' Nou dat wist ik zo net nog niet of ik dat ook wilde, maar ik wilde natuurlijk wel even precies weten wat hij nou eigenlijk aan het doen was. Zijn beroep is dus 'orenschoonmaker' wat inhoud dat hij eerst met een gewoon wattenstaafje het oor schoonmaakt, en daarna, voor de grondige reiniging, met een ijzeren staafje de rest. Wat eruit komt smeert hij op zijn hand zodat zijn klanten goed kunnen zien hoe vies hun oren eigenlijk waren. Ik heb vriendelijk bedankt, maar was blij verrast over de creativiteit van zo iemand, orenschoonmaker, je moet er maar op komen.

De volgende ochtend de tassen op de fiets geladen, even wennen zo met bepakking. Om half 7 ontbijt in het hotel op de hoek. Mart had de bewaker uitgelegd wat de fietscomputer allemaal kan. Wij konden vanaf de ontbijttafel toekijken hoe de bewaker aan elke passant ging uitleggen wat het apparaat allemaal kan. Ook mooi om te zien hoe de fietsen bekeken worden, eerst even van links, dan nog even van rechts. Tsja die tassen, ook interessant. : ). Om 7 uur reden we op Hill cart road richting Mirik. Ondanks het vroege tijdstip toch al redelijk wat verkeer, fietsers, riksjas, bussen, getoeter maar ook veel glimlachende gezichten. Na de 1e afslag is de drukte vrijwel direct verdwenen. Bomen, apen, rust, platteland en theeplantages.
De eerste 20 km zijn vlak, door kleine dorpjes. Onderweg in Duria tijd voor een theetje en een berg fruit en dan langzaam aan omhoog klimmen naar Mirik op 1600m. Gemoedelijke sfeer onderweg, de huizen zien er gek genoeg redelijk verzorgd uit. Om half 2 lunch bij een plaatselijke 'fast food' , momos met thee, heerlijk na zo'n tocht.
Op tijd in Mirik, rondje door het dorp gemaakt en een klein klooster bezocht. Wanneer we daar naar een toilet vragen worden we meegenomen door een monnik; trap op, trap af, gang door, trap op, nog een gang...we eindigen in de wasplaats/toilet tussen de wassende en plassende monniken. Snel plasje dus met al die mannen: ).
Bij vertrek uit Mirik vraagt een jongetje van een jaar of 10 of hij met mijn fiets op de foto mag. Ik wist natuurlijk al dat ik een coole fiets had, maar zo cool....

Mirik-Darjeeling heeft regelmatig stukken met 16% stijgingspercentage, en dat met bepakking! De omgeving moet prachtig zijn maar het is mistig, en niet zo'n beetje ook. we zien elkaar amper en rijden met jas, helm en koplamp op. De mensen langs de kant van de weg geven me wel wat afleiding waardoor ik omgemerkt doortrap. Als we vertrekken lopen alle kinderen naar school. Mooi die kindergezichten, vol verbazing. Vind het leuk te zien hoe ze reageren als ik naar ze lach, altijd een grote glimlach terug. Realiseer me dan dat ik er waarschijnlijk niet echt vrolijk of aardig uitzie als ik me maximaal inspan op zo'n helling. Zou er zelf van schrikken in de spiegel denk ik.
Na 25km in ongeveer 4 uur lunchen we in een klein restaurantje, rijst, dal, groente. Dan weer de mist in, ik vind ons echt bikkels. We weten dat we de Kanchenjunga zouden kunnen zien, maar we zien niks, hoe frustrerend. Niet over nadenken en gewoon maar fietsen. Bij Ghoom kunnen we een shortcut nemen staat er in de route, dan moeten we bij het treinstation naar rechts. Een treinstation in Ghoom? denk ik als we het plaatsje binnenrijden...wel Ghoom en niet in Waalwijk???:). Leuke shortcut en even later rijden we Darjeeling in. Een hotel zoeken blijkt nog niet mee te vallen, maar we worden geholpen door 3 bhutanese studenten die we onderweg zijn tegengekomen. Ondanks de stromende regen helpen ze met zoeken en tillen ze de tassen de trap op. Wat een vriendelijkheid.

Vandaag (31-3) een rustdag in Darjeeling, de zon schijn! het is nog niet helemaal helder maar in ieder geval geen mist meer. De stemming is goed. Ik geniet enorm van de kleine dingen; lekker eten, leuke mensen, de hele dag buiten zijn op de fiets.

Mijn fiets heeft overigens wel een naam:): Jim! Maar in het algemeen noemen we onze fietsen 'our friends' , dan komen we aan bij een hotel en vragen we 'can we place our friends inside?'. Dat kan altijd gelukkig.