Maaike 'diesel' van den Dungen
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg maaike
20 Maart 2010 | Bhutan, Thimphu
Thimpu (2356m) – Dochu La (3109m) – Wangdoe (1303m) – Yeli La (3300m) – Gangtey (2900m) – Yeli La (3300) – Pele La (3396) - Trongsa-Jakar
Het etentje in Thimpu bij die mevrouw die bij Unicef werkt leverde me weer wat nieuwe informatie op over Bhutan. Criminaliteit komt bijvoorbeeld langzaam aan wel op, in kleine diefstalletjes om maar wat te noemen. Drugsgebruik (marihuana groeit hier ook) neemt toe onder jongeren en ook de prostitutie is in opkomst. Met name om te voorzien in de ‘behoeften’ van immigrant arbeiders uit India. Daar ligt gelijk ook het risico op HIV, want condooms schijnen er wel te zijn, maar of ze ook gebruikt worden is een tweede. We hadden het met onze gids R.B. ook nog even over het huwelijk en relaties in Bhutan. Vroeger waren de meeste huwelijken gearrangeerd, maar tegenwoordig zijn er vooral ‘love marriages’. Er zijn ook mensen die samenwonen zonder getrouwd te zijn, dat kan dus wel, maar helemaal geaccepteerd is het nog niet. Grappig vond ik trouwens dat het huwelijk pas sinds kort vastgelegd wordt bij de gemeente, daarvoor was het gewoon een kwestie van een feestje geven voor de familie en dan was je getrouwd. Huiselijk geweld en seksueel misbruik etc. komen hier ook gewoon voor. Ergens jammer natuurlijk, maar ik dacht ‘gelukkig maar, anders zou het hier wel heel erg vredig zijn’. Projecten om dit allemaal ‘onder controle’ te krijgen komen langzaam aan op gang. Er is ook een psychiater in Thimpu, en hoewel veel ‘stoornissen’ gekoppeld worden aan de goden, worden er ook wel steeds meer psychofarmaca voorgeschreven. Tot slot, nog meer goed nieuws, 90% van de kinderen hier gaat naar school, onderwijs en gezondheidszorg zijn gratis voor iedereen. Een land in ontwikkeling dus, met zowel positieve als negatieve gevolgen.
Dan het fietsen. Van Thimpu naar Wangdoe was 80 km, waarvan we 1102m hebben geklommen in 23 km. Ik had niet gedacht dat ik 23 km omhoog zou kunnen fietsen, maar het kan dus. Na die 23 omhoog kwamen er 50 naar beneden, gek genoeg is dat ook ontzettend vermoeiend. Continu concentreren, remmen, op de weg letten, het is bijna een npo’tje. Om half 6 kwamen we aan in het hotel (vertrokken om 8 uur), ik voelde me voldaan, trots. Onderweg nog een uitstapje gemaakt naar de Dzongh in Punika, mooie tempel. Daar hing ook weer een afbeelding van de ‘elephant, monkey, rabbit en peacock’ waarin wordt uitgebeeld dat je moet samenwerken om ergens te komen. We missen nog een ‘peacock’ maar Mart is de olifant, Renee de aap en ik het konijn. Want samenwerken is ook op de fiets de enige manier om er te komen.
Van Wangdoe naar Gangtey over de Yeli La van 3300m een dag later was een ware uitdaging. We startten op 1300m, dus reken maar uit hoe lang je omhoog moet fietsen. Uiteindelijk 2005 m gestegen over 45 km, 6 uur en 46 minuten gefietst en best moe toen ik aankwam. Quote van de dag was van Mart ‘een muziekje helpt wel bij zo’n klimmetje’ : ). Om half 8 zaten we op de fiets met het doel om 4 uur op de top te staan, het zou de hele dag omhoog gaan en dat klopte. Het gebied waar we doorheen fietsen is fantastisch, ik geloof niet dat ik ooit zoveel verschillende soorten bomen door elkaar heb gezien; dennenbos, loofbomen, bamboe, akkers, rodondendrons in bloei en in de verte uitzicht op een hoge top met sneeuw. Ik zit de hele dag te glimlachen. Het weer was heerlijk, graadje of 18, zonnetje. Aangekomen bij het dorpje Nobding werden we welkom geheten door de dorpskinderen die ons even een handje hielpen met omhoog komen door ons te duwen. Na 4 uur omhoog fietsen het mooiste kado wat je kan krijgen. De spontane en vrolijke reacties van de mensen die je tegenkomt zijn geweldig. Een jongetje van een jaar of tien vroeg ‘hello miss, what’s the name of your bike miss?’. Na de lunch de laatste 12 km omhoog, die ook het stijlste zouden zijn. Buikje zat vol en gek genoeg kan je na even rusten toch weer verder. De boeddhistische weergoden hadden ineens minder leuke plannen voor ons in petto; hagelstenen van 1 cm doorsnede kwamen met bakken uit de lucht, daarna regen, wind en kou. Regenpak aan dus, laag verzet en doorgaan. Je komt er vanzelf ook al duurt het lang. Als je niet meer kan duwen, kan je altijd nog trekken aan die pedalen. Het moment dat je de 3300m bereikt maakt alles goed.
Nu een rustdag in Gangtey, even bijkomen. We logeren in een mooie boerderij, geen warm water, geen elektriciteit, veel beesten, maar een prachtig versierde kamer. De kruiken lagen gisteravond klaar in bed, heerlijk. De reden dat er geen elektriciteit is hier is overigens heel bijzonder; dit is het gebied waar de ‘zwartnek kraanvogels’ voorkomen en men is bang dat als er elektriciteitsdraden hangen, dat de vogels er dan tegenaan zullen vliegen. Mooi vind ik dat. Bij een kleine wandeling door de vallei kwamen we zomaar twee zwartnek kraanvogels tegen, nog mooier.
19-3-2010: De wekker ging om 6 uur, de zon schijnt naar binnen, blauwe lucht, ogen open, 4 lagen dekens en een kruik aan de kant en opstaan. Tijd om Gangtey te verlaten. Als we het dorp uit fietsen komen we erachter dat er twee; scholen zijn; een school waarbij het uniform blauwe kaplaarzen heeft en eentje met rode kaplaarzen: ). De kinderen lopen naar school en kijken hun ogen uit naar 3 van die vrouwen op de fiets.
In 10 kilometer fietsen we weer terug naar de top van de Yeli La, nu met zon en prachtig uitzicht. Even dalen en dan weer omhoog naar de Pele La. Ik denk steeds maar Vrij! Vrij! Vrij!
20-3-2010: Net aangekomen in Jakar. Ik ben kapot, gesloopt, misselijk van inspanning. Dat had ik tot nu toe nog niet gezegd he, dat het ook heel zwaar is? nou dat is, ongelofelijk. Ik heb vandaag meerdere keren gedacht ' zo'n auto is zo gek nog niet' , ' waarom doe ik dit eigenlijk?' , en als klap op de vuurpijl, hoezo heb ik pijn in mijn kont terwijl ik zo'n grote heb? Wist af en toe echt niet meer hoe ik op mijn zadel moest zitten. Maar ik ben er. Renee merkte op, toen ik tijdens een afdaling naarstig op zoek was naar een houding om mijn kont het minst te belasten ' niemand had gezegd dat het ontspannend zou worden':). Zo is het maar net. Zo lekker slapen dus.
Het etentje in Thimpu bij die mevrouw die bij Unicef werkt leverde me weer wat nieuwe informatie op over Bhutan. Criminaliteit komt bijvoorbeeld langzaam aan wel op, in kleine diefstalletjes om maar wat te noemen. Drugsgebruik (marihuana groeit hier ook) neemt toe onder jongeren en ook de prostitutie is in opkomst. Met name om te voorzien in de ‘behoeften’ van immigrant arbeiders uit India. Daar ligt gelijk ook het risico op HIV, want condooms schijnen er wel te zijn, maar of ze ook gebruikt worden is een tweede. We hadden het met onze gids R.B. ook nog even over het huwelijk en relaties in Bhutan. Vroeger waren de meeste huwelijken gearrangeerd, maar tegenwoordig zijn er vooral ‘love marriages’. Er zijn ook mensen die samenwonen zonder getrouwd te zijn, dat kan dus wel, maar helemaal geaccepteerd is het nog niet. Grappig vond ik trouwens dat het huwelijk pas sinds kort vastgelegd wordt bij de gemeente, daarvoor was het gewoon een kwestie van een feestje geven voor de familie en dan was je getrouwd. Huiselijk geweld en seksueel misbruik etc. komen hier ook gewoon voor. Ergens jammer natuurlijk, maar ik dacht ‘gelukkig maar, anders zou het hier wel heel erg vredig zijn’. Projecten om dit allemaal ‘onder controle’ te krijgen komen langzaam aan op gang. Er is ook een psychiater in Thimpu, en hoewel veel ‘stoornissen’ gekoppeld worden aan de goden, worden er ook wel steeds meer psychofarmaca voorgeschreven. Tot slot, nog meer goed nieuws, 90% van de kinderen hier gaat naar school, onderwijs en gezondheidszorg zijn gratis voor iedereen. Een land in ontwikkeling dus, met zowel positieve als negatieve gevolgen.
Dan het fietsen. Van Thimpu naar Wangdoe was 80 km, waarvan we 1102m hebben geklommen in 23 km. Ik had niet gedacht dat ik 23 km omhoog zou kunnen fietsen, maar het kan dus. Na die 23 omhoog kwamen er 50 naar beneden, gek genoeg is dat ook ontzettend vermoeiend. Continu concentreren, remmen, op de weg letten, het is bijna een npo’tje. Om half 6 kwamen we aan in het hotel (vertrokken om 8 uur), ik voelde me voldaan, trots. Onderweg nog een uitstapje gemaakt naar de Dzongh in Punika, mooie tempel. Daar hing ook weer een afbeelding van de ‘elephant, monkey, rabbit en peacock’ waarin wordt uitgebeeld dat je moet samenwerken om ergens te komen. We missen nog een ‘peacock’ maar Mart is de olifant, Renee de aap en ik het konijn. Want samenwerken is ook op de fiets de enige manier om er te komen.
Van Wangdoe naar Gangtey over de Yeli La van 3300m een dag later was een ware uitdaging. We startten op 1300m, dus reken maar uit hoe lang je omhoog moet fietsen. Uiteindelijk 2005 m gestegen over 45 km, 6 uur en 46 minuten gefietst en best moe toen ik aankwam. Quote van de dag was van Mart ‘een muziekje helpt wel bij zo’n klimmetje’ : ). Om half 8 zaten we op de fiets met het doel om 4 uur op de top te staan, het zou de hele dag omhoog gaan en dat klopte. Het gebied waar we doorheen fietsen is fantastisch, ik geloof niet dat ik ooit zoveel verschillende soorten bomen door elkaar heb gezien; dennenbos, loofbomen, bamboe, akkers, rodondendrons in bloei en in de verte uitzicht op een hoge top met sneeuw. Ik zit de hele dag te glimlachen. Het weer was heerlijk, graadje of 18, zonnetje. Aangekomen bij het dorpje Nobding werden we welkom geheten door de dorpskinderen die ons even een handje hielpen met omhoog komen door ons te duwen. Na 4 uur omhoog fietsen het mooiste kado wat je kan krijgen. De spontane en vrolijke reacties van de mensen die je tegenkomt zijn geweldig. Een jongetje van een jaar of tien vroeg ‘hello miss, what’s the name of your bike miss?’. Na de lunch de laatste 12 km omhoog, die ook het stijlste zouden zijn. Buikje zat vol en gek genoeg kan je na even rusten toch weer verder. De boeddhistische weergoden hadden ineens minder leuke plannen voor ons in petto; hagelstenen van 1 cm doorsnede kwamen met bakken uit de lucht, daarna regen, wind en kou. Regenpak aan dus, laag verzet en doorgaan. Je komt er vanzelf ook al duurt het lang. Als je niet meer kan duwen, kan je altijd nog trekken aan die pedalen. Het moment dat je de 3300m bereikt maakt alles goed.
Nu een rustdag in Gangtey, even bijkomen. We logeren in een mooie boerderij, geen warm water, geen elektriciteit, veel beesten, maar een prachtig versierde kamer. De kruiken lagen gisteravond klaar in bed, heerlijk. De reden dat er geen elektriciteit is hier is overigens heel bijzonder; dit is het gebied waar de ‘zwartnek kraanvogels’ voorkomen en men is bang dat als er elektriciteitsdraden hangen, dat de vogels er dan tegenaan zullen vliegen. Mooi vind ik dat. Bij een kleine wandeling door de vallei kwamen we zomaar twee zwartnek kraanvogels tegen, nog mooier.
19-3-2010: De wekker ging om 6 uur, de zon schijnt naar binnen, blauwe lucht, ogen open, 4 lagen dekens en een kruik aan de kant en opstaan. Tijd om Gangtey te verlaten. Als we het dorp uit fietsen komen we erachter dat er twee; scholen zijn; een school waarbij het uniform blauwe kaplaarzen heeft en eentje met rode kaplaarzen: ). De kinderen lopen naar school en kijken hun ogen uit naar 3 van die vrouwen op de fiets.
In 10 kilometer fietsen we weer terug naar de top van de Yeli La, nu met zon en prachtig uitzicht. Even dalen en dan weer omhoog naar de Pele La. Ik denk steeds maar Vrij! Vrij! Vrij!
20-3-2010: Net aangekomen in Jakar. Ik ben kapot, gesloopt, misselijk van inspanning. Dat had ik tot nu toe nog niet gezegd he, dat het ook heel zwaar is? nou dat is, ongelofelijk. Ik heb vandaag meerdere keren gedacht ' zo'n auto is zo gek nog niet' , ' waarom doe ik dit eigenlijk?' , en als klap op de vuurpijl, hoezo heb ik pijn in mijn kont terwijl ik zo'n grote heb? Wist af en toe echt niet meer hoe ik op mijn zadel moest zitten. Maar ik ben er. Renee merkte op, toen ik tijdens een afdaling naarstig op zoek was naar een houding om mijn kont het minst te belasten ' niemand had gezegd dat het ontspannend zou worden':). Zo is het maar net. Zo lekker slapen dus.
-
20 Maart 2010 - 10:53
Mirjam:
Pfffff. Kan je daar nou nog op zeggen :). WOW! Doe het met volle teugen mop. :) Dikke kus -
20 Maart 2010 - 14:13
Mama:
Dat van die kont is wel vervelend, had ik toch het tempur fietsdekje moeten kopen,uiteindelijk zal je er wel ellt op krijgen en zo groot is die kont van jou niet
kus -
20 Maart 2010 - 14:43
Adriaan:
hallo Maaike,leuk om te lezen in jouw e-mail dat je de kop nu geregeld over kan nemen,dat bedoel jij dus met dieselen.
ik ben bere trots op jou.
Wanneer hebben jullie een tijdrit?
heb je ook winterbanden bij je?
Ik stop er mee maar hou je in de gaten.
kus Hendrik. -
21 Maart 2010 - 07:01
Joke:
De foto's zijn van "vrij, vrij,vrij, zo ook je verslag! Heerlijk dat het eelt een beetje van je ziel raakt daar maar, daar komt ie, hopelijk komt er wel wat eelt op je billen. Je genieten komt wel over, maaik.
Heel gek, gisteren waren we naar eendocumentaire "hemels bewegen", die ging over 3 mensen die door ongelukken in het leger bewegingsbeperkt waren geraakt, gehandicapt schijn je niet meer te mogen zeggen,en die een tocht met rolstoelen hadden gemaakt van Lhasa naar Leh. Indrukwekkend! Wat een gevecht in dat overweldigende landschap.
Na de film was er een nazit met een interview. Daar kwam ook nog in voor dat de maker van de film fietsreizen in de Himalaya organiseert. Ik dacht natuurlijk meteen "Oh,daar heeft Maaike haar tocht natuurlijk geregeld" De man heet, verdomme zijn naam schiet weg. Ik stuur dit vast even en dan kijk ik op internet hoe hij heet. Tot zo.
Joke
-
21 Maart 2010 - 07:19
Joke:
De maker heet Wouter Konijn. Het zou wel toevallig zijn als jullie je reis bij hem geboekt hebben.
Uit je laatste verslagje van gisteren begrijp ik dat je het erg zwaar gehad hebt. Waar is eigenlijk de efedrine op zo'n tocht. De efedrineproductie die er met zo'n zware inspanning in overvloed moet zijn en het feit dat je die inspanning in een land levert waar het bruto nationaal product gemeten wordt aan de hand van het gelukkig voelen van haar inwoners, moet maken dat het gelukshormoon je oren uitspuit, lijkt me.
Zonder dollen, ik vind het nogmaals, geweldig wat je doet.
Ik verheug me op je volgende verslagje. Nu ga ik naar de sportschool voor mijn uurtje lopen en half uurtje fietsen. Je weet tenslotte maar nooit ....
Dag Maaike, keep up en blijf genieten.
Liefs , Joke -
21 Maart 2010 - 07:19
Joke:
De maker heet Wouter Konijn. Het zou wel toevallig zijn als jullie je reis bij hem geboekt hebben.
Uit je laatste verslagje van gisteren begrijp ik dat je het erg zwaar gehad hebt. Waar is eigenlijk de efedrine op zo'n tocht. De efedrineproductie die er met zo'n zware inspanning in overvloed moet zijn en het feit dat je die inspanning in een land levert waar het bruto nationaal product gemeten wordt aan de hand van het gelukkig voelen van haar inwoners, moet maken dat het gelukshormoon je oren uitspuit, lijkt me.
Zonder dollen, ik vind het nogmaals, geweldig wat je doet.
Ik verheug me op je volgende verslagje. Nu ga ik naar de sportschool voor mijn uurtje lopen en half uurtje fietsen. Je weet tenslotte maar nooit ....
Dag Maaike, keep up en blijf genieten.
Liefs , Joke -
21 Maart 2010 - 07:22
Joke:
Sorry, Maaike. Ik deed iets fout waardoor mijn antwoord 2x geplaatst is. Ik kan het niet meer ongedaan maken. -
21 Maart 2010 - 11:14
Femke:
Wow Maaike wat een inspanning, wat een doorzettingsvermogen ondanks hagel, een zere kont (lijkt me ook echt niet fijn, maar zoveel vlees zit er toch niet bij jou hoor), vermoeidheid en misselijkheid. Jullie lassen toch af en toe wel wat tijd in om te herstellen he? Ik vind het in ieder geval heel erg knap van je!!!! Liefs Femke -
21 Maart 2010 - 19:56
Elze:
Hey Maaik
Mooie foto's! En leuke verhalen, fijn om ook bij het lezen van jullie avonturen even in een heel andere wereld te zijn. Hier in NL net gehockeyd in de zon, vandaag is het lente.
Succes en liefs Elze -
21 Maart 2010 - 21:43
Monika:
Hi hunnie, haha, als je mijn witte wagen wilt lenen, you let me know hoor..;-) Wat klinkt het fantastisch allemaal en wat een mooie foto's! Gaat het goed met je? Zo te horen heb je het heel fijn! Goed zo! Hier alles goed, drukke week geweest, en nog steeds last van mijn kies, grr. Dinsdag tandarts. Het klinkt allemaal zo lulllig huis-tuin-en-keukenachtig als antwoord op jouw avontuur, maarja..;-)
Lekker slapen, morgen weer fris en vrolijk verder! Enjoy, dikke kus!
-
22 Maart 2010 - 10:42
Maarten:
Hey Maaike, wat beschrijf je het toch weer leuk! Ik ben blij dat je niet a la Gelya Bogatishcheva lopend naast je fiets bergop gaat ;)
veel plezier!
Maarten
-
22 Maart 2010 - 15:59
Hélène:
Hoi Maaike,
Wat een geweldig verslag weer. Wat moeten jullie afzien, maar je krijgt er ook wel iets prachtigs voor terug. Hier is het echt lente aan het worden, de kruik hebben we niet meer nodig. Volop fluitende vogels hier, heel wat anders dan kraanvogels.
Succes weer met de volgende etappe.
Groetjes,
Hélène
-
22 Maart 2010 - 19:06
Anne:
pfffff, pittig af en toe hoor! Maar ondertussen ozomooi.
Denk vaak aan je!
dikke kusx van je squashvriendinnetje -
29 Maart 2010 - 11:44
Jeroen En Judith:
He Maaike,
genieten van je verhalen! Klinkt goed: opstaan en je niet druk maken om wat die dag te doen..wij tellen af naar een week op zonnig Kos binnenkort, ook dat wordt een week relaxen, fietsen en genieten!
Maar eerst vannacht nog de nachtdienst in..lekker werken in alle rust!
Take care and keep smiling! x
-
24 April 2010 - 17:20
Naooms:
Oeh nu krijg je een nog lekkerder kontje van al dat fietsen, kan dat wel ;-) Wat is het supermooi daar en vooral de verhaaltjes over de kindjes vind ik erg leuk om te horen. En...heb je je fiets een naam gegeven? Zoen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
