Oma is van Lhasa naar Kathmandu gefietst
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg maaike
21 Mei 2010 | Nepal, Kathmandu
20-5-2010 Oma is van Lhasa naar Kathmandu gefietst
We zijn zojuist in Kathmandu teruggekomen, op de fiets, helemaal, dwars door de stad. Het is dus gelukt, ruim 1200km. De laatste dagen fietsen waren pittig, veel offroad en vooral heel veel wind in Tibet. De weg gaat naar beneden maar de tegenwind is zo hard dat ik als een dolle moet trappen om een beetje vooruit te komen. Zwaar.
Het afscheid van onze ‘crew’ was leuk, het voelt na drie weken echt als familie. Papa Nunu die altijd met een glimlach klaar staat als we dood moe aan komen rijden en gelijk op onze km teller kijkt wat we hebben gedaan. ‘Moeder’ Tsering die standaard thee met koekjes heeft als we aankomen en elke dag voor een lekkere maaltijd zorgt. En dan de ‘kinderen’ Dendar en Tenzin die de hele dag met ons meerijden en zorgen voor water, het vastmaken van cappuchons als je je handschoenen al aanhebt en een windbuffer als de tegenwind echt te hard is. Eindeloos geduld hebben ze voor al onze vragen en al onze verkleedpartijen onderweg. Jas aan, jas uit, een paar handschoenen, twee paar handschoenen, toch maar een regenbroek, oh m’n muts nog….
Ook afscheid genomen van onze sloveense reisgenoot Emil, was leuk om hem mee te hebben. Een echte oostblokker met een rode koffer, maar na 3 dagen zaten al zijn spullen in 4 plastic tassen, hebben we erg om gelachen. Emil had een paarse joggingbroek, en een kanariegeel windstopperpak. Maar hij was wel ontzettend aardig en gezellig. De uitdrukking 'in the middle of the pampas' zal ik dankzij hem nooit meer vergeten.
De grensovergang is bizar, brug over en je bent in Nepal, twee uur eerder en gelijk 30 graden warmer. Dan begint tocht naar Kathmandu, het is vreselijk heet. Na 80 km stoppen we, bijkomen, voel ineens hoe moe ik ben. 21 dagen fietsen boven de 4000m is zwaar geweest. Ik lig om half 5 op bed en slaap 12.5 uur.
Maar we zijn er. Renee en ik keken elkaar op de fiets vaak even aan en dan zeiden we ‘dit gaan we nooit meer vergeten he’. Ik verheug me er nu al op om later tegen mijn kleinkinderen te kunnen zeggen ‘oma is van Lhasa naar Kathmandu gefietst’.
We zijn zojuist in Kathmandu teruggekomen, op de fiets, helemaal, dwars door de stad. Het is dus gelukt, ruim 1200km. De laatste dagen fietsen waren pittig, veel offroad en vooral heel veel wind in Tibet. De weg gaat naar beneden maar de tegenwind is zo hard dat ik als een dolle moet trappen om een beetje vooruit te komen. Zwaar.
Het afscheid van onze ‘crew’ was leuk, het voelt na drie weken echt als familie. Papa Nunu die altijd met een glimlach klaar staat als we dood moe aan komen rijden en gelijk op onze km teller kijkt wat we hebben gedaan. ‘Moeder’ Tsering die standaard thee met koekjes heeft als we aankomen en elke dag voor een lekkere maaltijd zorgt. En dan de ‘kinderen’ Dendar en Tenzin die de hele dag met ons meerijden en zorgen voor water, het vastmaken van cappuchons als je je handschoenen al aanhebt en een windbuffer als de tegenwind echt te hard is. Eindeloos geduld hebben ze voor al onze vragen en al onze verkleedpartijen onderweg. Jas aan, jas uit, een paar handschoenen, twee paar handschoenen, toch maar een regenbroek, oh m’n muts nog….
Ook afscheid genomen van onze sloveense reisgenoot Emil, was leuk om hem mee te hebben. Een echte oostblokker met een rode koffer, maar na 3 dagen zaten al zijn spullen in 4 plastic tassen, hebben we erg om gelachen. Emil had een paarse joggingbroek, en een kanariegeel windstopperpak. Maar hij was wel ontzettend aardig en gezellig. De uitdrukking 'in the middle of the pampas' zal ik dankzij hem nooit meer vergeten.
De grensovergang is bizar, brug over en je bent in Nepal, twee uur eerder en gelijk 30 graden warmer. Dan begint tocht naar Kathmandu, het is vreselijk heet. Na 80 km stoppen we, bijkomen, voel ineens hoe moe ik ben. 21 dagen fietsen boven de 4000m is zwaar geweest. Ik lig om half 5 op bed en slaap 12.5 uur.
Maar we zijn er. Renee en ik keken elkaar op de fiets vaak even aan en dan zeiden we ‘dit gaan we nooit meer vergeten he’. Ik verheug me er nu al op om later tegen mijn kleinkinderen te kunnen zeggen ‘oma is van Lhasa naar Kathmandu gefietst’.
-
21 Mei 2010 - 13:19
Naooms:
Lieve oma ;-) Ik ben zo ontzettend trots op je! Heel erg fijn dat je het ook samen kan delen, dit gaan jullie inderdaad nooit meer vergeten deze ervaring samen. You rule dames! -
21 Mei 2010 - 16:14
Kat:
Omaatje, bedankt dat we met je hebben mogen meefietsen. Je bent een heldin!!
x -
22 Mei 2010 - 09:40
Joke:
Dag Maaike,
Geweldig en groots dat je (jullie) het gehaald hebt(ben)! Het moet een grandioos gevoel zijn om zo'n geestkracht en fysieke kracht te kunnen genereren als het nodig is! Heersen over lichaam en geest. Heerlijk dat je het zo (in)voelbaar kunt opschrijven. Dank voor het inkijkje in je emotionele keuken. Wat zal je rijk en wijs geworden zijn. Ik heb genoten.
Alles wat je de komende drie weken nog moet leveren aan fysieke en mentale gevechten wordt een makkie na de afgelopen 1200 km.
De ontroering wordt misschien een iets andere omdat je die stilte en hoogte niet meer tegen zal komen, maar toch met volle teugen Maaik, alle poriën open! Ik verheug me al weer op je volgende verslagen. Doe voorzichtig en geniet, namasté, Joke -
22 Mei 2010 - 09:57
Joke:
De tocht die jij gemaakt hebt van de Chinese grens naar Kathmandu, heb ik dertig jaar(over oma gesproken) geleden andersom gemaakt n.l. van Kathmandu naar de grens (en natuurlijk ook weer terug.) Nee Maaike, niet op de fiets maar met een gammele auto. Zo verlicht als jij ben ik er niet van geworden. Het was zo eng in een auto te zitten waaraan van alles niet deugde en met een chauffeur van wie je niet wist wat hij kon en vooral wat hij niet kon. Op zich was het een manier geweest om me proberen te ontdoen van de overgaveproblemen en zo tot een hogere geestelijke staat te komen, maar neen. Juffrouw"zelf in de hand houden"lukte dat niet. Met de grenswachten heb ik nog een ball point geruild voor een chinees bankbiljet.
De tocht duurde uren, maar was wel indrukwekkend. Overigens vond ik de busreis Shrinagar - Leh nog enger. Dat wordt jullie laatste tour de force hè?
Goed, ik wilde dit nog even kwijt. Dag -
22 Mei 2010 - 11:58
Esther:
Twee reisverhalen op 1 dag, wat een genot! Ik lees nog niets over de voorspelling van Isabel ?!?? ;-) -
22 Mei 2010 - 20:03
Femke:
Een reis om nooit meer te vergeten! Ja altijd mooi om later te vertellen aan je kleinkinderen. Wel eerst even een leuke vent trouwen dan he!
Al een geschikte kandidaat tegengekomen?
Liefs Femke -
23 Mei 2010 - 10:11
Jaap Vader Van Renée:
Ik weet niet opf jullie je realizeren hoe wij genieten van jullie verslagen. Al die opmerkelijke details en de emoties, die soms naar boven komen. Jullie zijn echt toffe meiden en wij zijn bij jullie vergeleken "watjes". Nog heel veel plezier op de rest van jullie tocht. Ik vond Kashmir geweldig geweldig wij waren er in 1984 met Frits (7 jaar) en Renéetje (5 jaar) !
Ik kijk uit naar de volgende verslagen !
Jaap(vader van Renée) -
23 Mei 2010 - 15:12
Elma Wolters:
Hoi Maaike! Ik heb je verslagen gelezen, wat een geweldige en indrukwekkende tijd zul je daar beleven. Heb nog een goede tijd de komende weken en kom heelhuids terug :). Groet Elma -
25 Mei 2010 - 17:54
Anne:
heel stoer, oma Maaike!! -
26 Mei 2010 - 20:17
Katja:
Maaike,
Dit ga je nooit vergeten! Wat een fantastische reis. wat een geweldige ervaring, wat een prachtige foto's! Geniet er nog een paar weekjes van. Mama zal heel blij zijn als je weer heelhuids thuis bent.
Groeten, Katja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
