Kathmandu
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg maaike
27 April 2010 | Nepal, Kathmandu
27-04-2010
Inmiddels alweer een aantal dagen in Kathmandu waar nog steeds het vakantie gevoel overheerst. Uiteraard zit ik niet de hele dag stil, maar het verblijf hier is wel duidelijk even een rust moment. Een weekje het gewone leven, maar dan in een andere stad dan Amsterdam.
Maar laat ik even bij het begin beginnen; de vlucht van Bhadrapur naar Kathmandu bijvoorbeeld. We werden om 6 uur opgehaald in het hotel omdat het een aantal uren rijden zou zijn en we onderweg ook nog een visum moesten halen. Uiteindelijk stonden we daardoor om 8 uur in Bhadrapur terwijl de vlucht om 1 uur ging. Ik was onder de indruk van het vliegveld, zodanig dat ik 3 keer heb nagevraagd of dit echt zeker het vliegveld was. Totaal uitgestorven gebouw uit laten we zeggen 1900 met een grasveld eromheen. Maar het was echt het vliegveld. Wachten dus maar. Als om 12 uur het inchecken begint vertelt het personeel ons ineens dat het vliegtuig te klein is om onze fietsen mee te nemen. Consternatie alom want we laten onze vrienden natuurlijk niet zomaar achter op een vliegveld. Nadat ik het vliegtuig had gezien kon ik het wel enigszins begrijpen want met onze fietsen erin was het ruim ook echt wel vol en we waren niet de enigen op de vlucht:). Eind goed al goed, de fietsen zijn er ! Een klein dingetje vergeten onderweg: het visum (detail). Gelijk maar naar de immigration dus in Kathmandu waar we best en beetje uitgelachten werden, maar na het betalen van een boete van 20 dollar wilden ze nog wel even wat stempels zetten voor een visum.
Wat ik nog bijzonder vond op het vliegveld in Bhadrapur was dat er twee bussen met vluchtelingen arriveerden. De hele hal zat ineens vol, iedereen mooi aangekleed en er hing een raar soort spanning, excitement. Ik wilde dus wel even weten wat dat voor mensen waren. Het bleken nepalese bhutanesen die door de Bhutaanse regering slecht worden behandeld en daarom gevlucht zijn. ' Where do you go now?'vroeg ik......het antwoord: to the United States. Stralende gezichten, een droom die uitkomt, de kinderen mogen allemaal naar school, een baan moeten ze nog zoeken. Het is mooi hun blijdschap te zien, maar tegelijkertijd denk ik alleen maar 'hoe kan dit ooit goed gaan, die mensen komen echt in een totaal andere wereld. Ik probeer nog te zeggen dat ze voorzichtig moeten zijn maar ik realiseer me dat dat echt geen indruk maakt. Wie ben ik ook om daar advies over te geven.
De laatste dagen hebben we vooral de stad bekeken, heerlijk om rond te wandelen en dingen te bekijken. Het is gezellig, al merk je wel dat iedereen hier geld moet verdienen en het verkopen gaat daardoor niet altijd op de meest vriendelijke manier. Ik kijk mijn ogen uit op Durbar square, gister naar de lijkverbranding geweest en vandaag gewoon gesport en gezwommen! Dat moet ook gebeuren van tijd tot tijd. Die lijkverbrandingen blijft wel iets fascinerends, vooral de viezigheid eromheen. Net voorbij de plek waar de lijken verbrand worden zitten de apen de restjes vlees uit het water te peuteren en in het ' rijke' deel zijn straatkinderen aan het zoeken naar waardevolle spullen in het werkelijk te smerige water. Het is maar waar je zin in hebt he.
Renee is ondertussen ook druk bezig met het maken van een plan voor de zomer en de maanden daarna. Bij een mogelijk project 'Prisoners assistance Nepal' zijn we ook gaan kijken. Dit project helpt kinderen van ouders die in de gevangenis zitten. Een kindertehuis bezoeken vind ik boeiend, loop er toch een beetje als psycholoog doorheen. Sommige van de kinderen hebben zelf ook in de gevangenis gewoont, de ouders hebben psychische problemen. Bijzonder om te zien hoe die kinderen er toch in slagen enigzins normaal te functioneren, te spelen, te lachen, zeker als je weet hoe de omstandigheden in de gevangenis hier zijn: geen water, geen elektriciteit, geen kleren, geen kamers. De leidster van het project noemde de gevangenis een paardenstal waar iedereen boven op elkaar zit in het donker. Dat er geen water is verbaasd mij nogal, het schijnt iets met geld te zijn maar als geld het enige probleem was dan was het vast al opgelost. Duistere zaken, voor mij goed om weer even te beseffen dat er echt heel veel nare dingen zijn in de wereld.
Vrijdag is het koninningendag en hoera er is een dutch party in een nederlands hotel hier. Het oranje pak sprokkelen we bij elkaar en gaan gezellig spelletjes doen, oranjebitter drinken en onze tweedehands spullen verkopen.
Zaterdag vliegen we dan naar Lhasa, daar kijk ik erg naar uit. Het wordt pittig, dus ik ga nu nog maar even een koffietje drinken!
Inmiddels alweer een aantal dagen in Kathmandu waar nog steeds het vakantie gevoel overheerst. Uiteraard zit ik niet de hele dag stil, maar het verblijf hier is wel duidelijk even een rust moment. Een weekje het gewone leven, maar dan in een andere stad dan Amsterdam.
Maar laat ik even bij het begin beginnen; de vlucht van Bhadrapur naar Kathmandu bijvoorbeeld. We werden om 6 uur opgehaald in het hotel omdat het een aantal uren rijden zou zijn en we onderweg ook nog een visum moesten halen. Uiteindelijk stonden we daardoor om 8 uur in Bhadrapur terwijl de vlucht om 1 uur ging. Ik was onder de indruk van het vliegveld, zodanig dat ik 3 keer heb nagevraagd of dit echt zeker het vliegveld was. Totaal uitgestorven gebouw uit laten we zeggen 1900 met een grasveld eromheen. Maar het was echt het vliegveld. Wachten dus maar. Als om 12 uur het inchecken begint vertelt het personeel ons ineens dat het vliegtuig te klein is om onze fietsen mee te nemen. Consternatie alom want we laten onze vrienden natuurlijk niet zomaar achter op een vliegveld. Nadat ik het vliegtuig had gezien kon ik het wel enigszins begrijpen want met onze fietsen erin was het ruim ook echt wel vol en we waren niet de enigen op de vlucht:). Eind goed al goed, de fietsen zijn er ! Een klein dingetje vergeten onderweg: het visum (detail). Gelijk maar naar de immigration dus in Kathmandu waar we best en beetje uitgelachten werden, maar na het betalen van een boete van 20 dollar wilden ze nog wel even wat stempels zetten voor een visum.
Wat ik nog bijzonder vond op het vliegveld in Bhadrapur was dat er twee bussen met vluchtelingen arriveerden. De hele hal zat ineens vol, iedereen mooi aangekleed en er hing een raar soort spanning, excitement. Ik wilde dus wel even weten wat dat voor mensen waren. Het bleken nepalese bhutanesen die door de Bhutaanse regering slecht worden behandeld en daarom gevlucht zijn. ' Where do you go now?'vroeg ik......het antwoord: to the United States. Stralende gezichten, een droom die uitkomt, de kinderen mogen allemaal naar school, een baan moeten ze nog zoeken. Het is mooi hun blijdschap te zien, maar tegelijkertijd denk ik alleen maar 'hoe kan dit ooit goed gaan, die mensen komen echt in een totaal andere wereld. Ik probeer nog te zeggen dat ze voorzichtig moeten zijn maar ik realiseer me dat dat echt geen indruk maakt. Wie ben ik ook om daar advies over te geven.
De laatste dagen hebben we vooral de stad bekeken, heerlijk om rond te wandelen en dingen te bekijken. Het is gezellig, al merk je wel dat iedereen hier geld moet verdienen en het verkopen gaat daardoor niet altijd op de meest vriendelijke manier. Ik kijk mijn ogen uit op Durbar square, gister naar de lijkverbranding geweest en vandaag gewoon gesport en gezwommen! Dat moet ook gebeuren van tijd tot tijd. Die lijkverbrandingen blijft wel iets fascinerends, vooral de viezigheid eromheen. Net voorbij de plek waar de lijken verbrand worden zitten de apen de restjes vlees uit het water te peuteren en in het ' rijke' deel zijn straatkinderen aan het zoeken naar waardevolle spullen in het werkelijk te smerige water. Het is maar waar je zin in hebt he.
Renee is ondertussen ook druk bezig met het maken van een plan voor de zomer en de maanden daarna. Bij een mogelijk project 'Prisoners assistance Nepal' zijn we ook gaan kijken. Dit project helpt kinderen van ouders die in de gevangenis zitten. Een kindertehuis bezoeken vind ik boeiend, loop er toch een beetje als psycholoog doorheen. Sommige van de kinderen hebben zelf ook in de gevangenis gewoont, de ouders hebben psychische problemen. Bijzonder om te zien hoe die kinderen er toch in slagen enigzins normaal te functioneren, te spelen, te lachen, zeker als je weet hoe de omstandigheden in de gevangenis hier zijn: geen water, geen elektriciteit, geen kleren, geen kamers. De leidster van het project noemde de gevangenis een paardenstal waar iedereen boven op elkaar zit in het donker. Dat er geen water is verbaasd mij nogal, het schijnt iets met geld te zijn maar als geld het enige probleem was dan was het vast al opgelost. Duistere zaken, voor mij goed om weer even te beseffen dat er echt heel veel nare dingen zijn in de wereld.
Vrijdag is het koninningendag en hoera er is een dutch party in een nederlands hotel hier. Het oranje pak sprokkelen we bij elkaar en gaan gezellig spelletjes doen, oranjebitter drinken en onze tweedehands spullen verkopen.
Zaterdag vliegen we dan naar Lhasa, daar kijk ik erg naar uit. Het wordt pittig, dus ik ga nu nog maar even een koffietje drinken!
-
27 April 2010 - 11:18
Simone:
wat is Kathmandu toch mooi, en jij ook :)!
xx -
27 April 2010 - 18:52
Mama:
Wat een avonturen allemaal weer maai en wat een mooie foto's.Voelt heel gek dat jij je in zo'n totaal andere wereld bevindt. Ik ben overigens wel blij dat wij hier een crematorium hebben, wat een viezigheid zeg, Wat geestig dat jullie ook koninginnedag gaan vieren,in Amsterdam gaat de reiniging staken, zal een mooie puinhoop worden.Veel plezier met alles liefs mama en adriaan -
27 April 2010 - 19:01
Mama:
Net ook het bericht van renee gelezen, wens die man maar veel sterkte oeps alleen met 3 vrouwen -
28 April 2010 - 08:32
Hélène:
Hallo Maaike,
Wat een prachtige foto's heb je weer gemaakt en leuk om je zelf ook weer even te zien. Wel heerlijk geweest zo'n weekje in Kathmandu. Spannend hoor een Duitse man erbij en een gewone naam dus. Wij maken ons net als jullie op voor koninginnedag en lekkere vrije dagen. Heel veel plezier en veel succes in Tibet!
groetjes,Hélène -
28 April 2010 - 21:04
Monika:
Wat een onwijs leuke foto's weer! en wat zie je er ongeloofelijk gelukkig en relaxed uit. Heel goed om te zien! Hou vol dit, geniet ervan! xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
