Welcome to the land of the thunder dragon

De wekker ging zaterdagochtend om 6 uur, mijn hart maakte een klein sprongetje want het was de dag dat we naar Bhutan zouden vliegen.
Bhutan, ik kom er maar een keer in mijn leven waarschijnlijk, simpelweg omdat het een godsvermogen kost om er te reizen. Maar fijn is het er!
Bhutan is 3 keer zo groot als Nederland, ongeveer vergelijkbaar met zwitserland. Onze gids vertelde gister dat er ongeveer 700000 mensen wonen, dat is dus niet zo heel veel, gevolg: het is heerlijk rustig. De hoofdstraat van Paro op zaterdagmiddag is rustiger dan bv de linneausstraat op 1 januari. Er zijn wat winkeltjes, er spelen wat kinderen op straat, een paar auto's en de zon schijnt. In Bhutan is 90% van de bevolking bhoeddist, 10% zijn hinndu. Veel mensen leven gewoon van het land. De grond is vruchtbaar: naast rijst en aardappel zijn er verschillende groenten en zelfs aarbeien en asperges schijnen hier te groeien.
Bhutan heeft altijd een koning gehad, maar in 2008 is het een democratie geworden, met een koning erbij. Ik kan nog eindeloos doorgaan met dingen vertellen maar hier even wat weetjes die ik zelf erg leuk vond:
-er is hier zoiets als het 'bruto nationaal product' , dat is een soort van indicator voor de kwaliteit van leven. Er is ook een minister van het bruto nationaal geluk die in de gaten moet houden of iedereen nog wel gelukkig is
-er zijn geen stoplichten in Bhutan, dat vinden de bhutanezen zo onpersoonlijk namelijk
-dinsdag is ' dryday' wat zoveel wil zeggen als dat je dan geen alcohol mag drinken
-de eerste geasfalteerde weg is pas in 1960 aangelegd
-de mannen hebben allemaal een soort jurkje aan met kniekousen eronder, bij navraag gaven ze wel toe dat het niet echt comfortabel is
-in 2004 heeft de koning een ' bevel' gegeven om goed te zorgen voor de mensen met HIV
Dat waren ze voor nu wel even, komen er vast nog meer.
Gister hebben we onze fietsen in elkaar gezet en daarna zijn we even naar het dorp gereden, heerlijk. In het dorp zwaaien alle kinderen en als we even stilstaan vinden ze de bel reuze interessant. Ineens ontdekken ze dat ze ook achterop kunnen zitten, dus Mart, Renee en ik fietsten rondjes over het dorsplein met steeds een andere koter achterop. Ik geniet daar ontzettend van. De mensen zijn sowieso heel vriendelijk, het is zo ontspannn.
Vandaag hebben we eerst een stukje gefietst, helling was maximaal 14%, dat is best zwaar maar pas het begin ben ik bang. Daarna een mooie wandeling gemaakt naar het ' tigers nest' op 3000m hoogte. Prachtig! Net geluncht en nu inkopen aan het doen voor morgen, dan fietsen we naar Thimpu. Niet ver en ook niet stijl, maar verre en stijle dagen komen er nog genoeg denk ik.

Superleuk om al jullie berichten te lezen! Maakt me nog blijer. Ik heb hier geen mobiel bereik en het internet zal ook wisselend aanwezig zijn, dus no worries als ik even niks laat horen. Er wordt hier heel goed voor ons gezorgd!